Congratulations, you're a Kenyan midwife now!

Deze week ben ik begonnen op de verloskamers. De afdeling bestaat uit een kamer met moeders die nog moeten bevallen (20 bedden), een kamer met moeders die spontaan bevallen zijn (20 bedden) en een kamer met moeders die een keizersnede hebben gehad (12 bedden). Dan is er nog een kamer voor de isolatie patiënten (3 bedden), daar liggen momenteel 2 patiënten met open TBC, en er is een kamer voor de moeders die op het punt staan om te bevallen (2 bedden) en dan heb je de verloskamer en daar staan 3 brancards met een houten afscheiding ertussen waar je overheen kan kijken.
Ze beginnen zoals op iedere afdeling met een overdracht van de nachtdienst naar de dagdienst die niet te verstaan is. En niet alleen voor mij niet te verstaan maar ik gok voor bijna niemand. Na een week herken ik woorden (ze spreken gewoon Engels) en snap ik waar het in grote lijnen over gaat.
Na de overdracht gaan we de kamers langs, als er lakens zijn dan verschonen we de bedden anders halen we alleen het bevuilde onderlaken weg en leggen we het bovenste laken onderop. Daarna gaan we meestal gazen vouwen. Dat had ik nog niet eerder gezien maar op deze afdeling vouwen ze de gazen die gebruikt worden. Ze krijgen het gaas aangeleverd op grote rollen en dat knippen ze dan in stukken en die worden op een speciale manier gevouwen. Daarna gaan ze in een grote ton samen met wattenbollen die uiteraard ook in een rol aangeleverd worden en die we tot bol moeten maken. Die ton moeten we dan naar de OK brengen en daar wordt alles gesteriliseerd.
Zo gaat het ook met de materialen die ze gebruiken bij een bevalling of wanneer ze gaan hechten. We moeten alles na gebruik zelf schoon maken en dan moeten we de pakketten zelf samenstellen en naar de OK brengen om te steriliseren.
De eerste dag begon redelijk rustig totdat er paniek was. Een van de moeders die voor een keizersnede zou gaan was ineens aan het bevallen en er kwam 1 beentje uit haar. De verpleegkundige ging op zoek naar het tweede beentje en begon daarna als een gek te trekken. Ze trok zelfs de moeder van de brancard af. Gelukkig lukte het haar om het kindje eruit te krijgen en al snel begon het kindje te huilen. In de loop van de ochtend ben ik naar de OK gegaan om 2 ok's bij te wonen van moeders die een keizersnede kregen. Dat was erg gaaf om te zien! Het gaat allemaal zo snel en het is bizar om mee te maken.
Op woensdag deed ik mijn eerste bevalling. De moeder was 28 en het zou haar tweede kind worden. De eerste had ze gekregen toen ze 18 was. Ze moest ingeknipt worden maar dat deed de verpleegkundige aangezien ik dat nog nooit gedaan heb. Daarna heb ik het kindje naar buiten geleid en de navelstreng afgeklemd en losgeknipt. Het was een meisje en de moeder was erg blij met haar! Nadat ik het kindje had afgegeven aan een leerling moest ik de placenta verwijderen en dat ging gelukkig goed. Vervolgens moest ze gehecht worden en dat gingen ze ook aan mij overlaten maar dat heb ik geweigerd. Ik had nog nooit gehecht en ik wilde eerst nog een keer zien voordat ik daadwerkelijk op iemand zou gaan oefenen.
Het meisje en haar moeder doen het erg goed. Volgens mij gaat ze haar dochter Anne-Marie noemen dus dan zal ze Anne-Marie Kirema heten.
Het is erg rustig op de afdeling omdat in Kenya de vrouwen bevallen in september of januari/februari. Dat komt blijkbaar omdat dan de koppels samen zijn vanwege kerst en pasen. Normaal gesproken werken de mannen vaak op grote afstand van de vrouwen en zodra ze dan samen zijn om de feestdagen te vieren hebben ze het over gezinsuitbreiding en blijkbaar voegen ze de daad bij het woord. Eerst kreeg ik als uitleg dat de mannen tijdens de feestdagen extra actief zijn maar ik vroeg me af hoe het dan met de rest van het jaar zat. Daar kreeg ik meestal hele stoere antwoorden op maar dat verklaarde dan weer niet de 'babyboom-maanden'.
Vandaag begon de dag rustig en heb ik 1.000.000 gazen gevouwen en pakketten klaargemaakt die vervolgens gesteriliseerd zouden worden. Het enige aparte vandaag was dat er iets met de waterleiding was waardoor het hele ziekenhuis 3 uur lang geen water had. Dus niemand kon zijn handen wassen!!
Na mijn lunchpauze lag er een vrouw van 25 jaar klaar om te bevallen en ze vroegen of ik de bevalling wilde doen. Het zou haar eerste kind worden. Ik moest haar in de gaten houden en al mijn bevindingen noteren op een formulier. Een leerling legde mij uit wat ik allemaal moest doen en om de hoeveel tijd. Ik moest iedere 30 minuten de hartslag van de baby meten. Ik moest ieder half uur 10 minuten lang tellen hoeveel weeën de moeder had en hoelang de weeën aanhielden. Dan moest ik meten hoever de baby was ingedaald en ik moest meten hoeveel centimeter ontsluiting de moeder had. Ondertussen moest ik de moeder begeleiden door bij iedere wee over haar onderrug te wrijven om de pijn te verzachten. Dat is nog al wat om allemaal in de gaten te houden. Buiten dat was veel mij onbekend aangezien ik bij de 10 bevallingen die ik nu gezien heb dit hele lijstje niet heb terug gezien. Toen ik tegen de leerling zei dat ze dit normaal gesproken ook niet doen wist ze niet goed wat ze moest antwoorden maar ze zei dat ik gelijk had.
Ook legde de leerling uit dat de moeder zeer waarschijnlijk uitgeput zou zijn vanwege de lange bevalling dat ze dadelijk geen energie meer zou hebben om te persen. Dan moesten we haar een infuus met glucose 10% geven. Ik zag dat de moeder geen infuusnaald had dus ik zei dat we die misschien moesten inbrengen. Maar de leerling zei dat die beslissing niet aan ons was en dat we moesten afwachten.
Als ze dan uiteindelijk beslissen om een infuus te geven dan moeten ze eerst op de status van de patiënt aankruisen dat ze een infuusnaald nodig heeft. Dan moet er een leerling met die status naar de apotheek lopen om een infuusnaald te gaan halen en vervolgens gaan ze proberen het infuus te prikken terwijl de moeder ligt te kronkelen van de pijn en de weeën. Ik hoopte alleen maar dat ze genoeg energie zou hebben om wel te persen!
Toen het hoofdje zichtbaar werd moest de steriele setting klaargemaakt worden. Ik moest me omkleden, dat betekent dat ik een roze stoffen jurk over mijn kleding aantrek, en ik moest steriele handschoenen aan. Toen ik het pakket om de bevalling te doen opende bleek het een pakket om te gaan hechten. Ik had dus 1 schaar, 2 grote klemmen, 2 maandverbanden, 3 steriele doeken en 10 gazen te weinig. En het hoofdje kwam steeds dichterbij... De leerling vertrok om een nieuw pakket te gaan halen en toen pas had ik door dat de verpleegkundige er vandoor was. Ik was dus alleen met de moeder en die had geen zin om nog even te wachten. Uiteindelijk kwam de leerling aanrennen met een nieuw pakket maar dat bleek ook een pakket om te hechten. Dat betekende dat er geen pakket was om een bevalling mee uit te voeren op de verloskamers.... BIZAR!
Ik was het hoofdje naar buiten aan het maneuvreren toen de verpleegkundige terugkwam en toen floepte het hoofd eruit. Dat heb ik snel schoongeveegd en vervolgens kwam het lijfje. Toen bleek dat de navelstreng om de nek van het kindje zat. Het was een meisje en gelukkig begon ze snel te huilen. Ik heb toen met twee blauwe klemmetjes, die normaal gebruikt worden om het uiteinde van de navelstreng bij de baby af te klemmen, de navelstreng afgeklemd en hem met een klein schaartje doorgeknipt.
Toen ik de baby had overgeleverd aan een leerling kon ik de schade bekijken en de moeder was ingescheurd maar gelukkig viel het mee. De leerling die mij 'begeleidde' zei dat ik haar beter in had kunnen knippen want nu was ze alsnog ingescheurd. Misschien had iemand mij even moeten helpen op dat moment maar ik geloof dat zij toen weg was om het tweede verkeerde pakket te halen en de verpleegkundige was er ook vandoor.. Ik zei 'pole, pole' tegen de moeder en ze kon er om lachen gelukkig (pole = sorry in het Swahili).
Daarna heb ik de placenta verwijderd en die kwam er gelukkig in z'n geheel uit.
Vervolgens zei de leerling dat ik haar nu mocht gaan hechten dus ze ging de hechtdraad pakken en toen zei ze dat we normaal gesproken de binnenste laag met dikke draad hechten en de buitenste laag met een dunnere draad. Maar helaas hadden we nu alleen maar de dikke. Ik stelde voor om iemand even naar de apotheek te sturen maar dat was niet nodig volgens haar. Ze heeft toen een hechting gezet en mij daarna verteld wat ik moest doen. Ze vroeg zich af of ik het echt nooit eerder had gedaan aangezien ik meteen door had wat ik moest doen. Toen we bij de buitenste laag kwamen zei ze dat de knopen wel erg dik waren nu we de dikke draad gebruikt hadden. En toen we klaar waren zei ze dat we toch beter de dunnere draad hadden gebruikt...SERIEUS!?!?!
Het is niet zo dat het geen gevoelige zone is die ik met die veel te dikke draad gehecht heb.. Ik hoop dat alles goed gaat haha.
Nadat ik de moeder schoongeveegd had moest ik al het afval opruimen. Dus ik mocht naar dat gore hokje waar ze alles schoonmaken. Ik moest alle instrumenten schoonspoelen onder de kraan en in een bak met desinfectans gooien. Daarna moest ik de placenta in een emmer gooien die om de zoveel tijd geleegd wordt. De gazen en andere afvalresten moest ik in de prullenbak gooien.
De doeken die onder de moeder gelegen hadden moest ik schoonspoelen onder de kraan en als er bloedproppen op bleven zitten moest ik die met een afwasborstel schoonvegen. Daarna moest ik ze uitwringen en in de bak gooien voor de wasserette. Als ik dat gedaan had moest ik de instrumenten uit de bak met desinfectans halen en in zeepwater legen waarna ik ze in een bak met 'schoon' water moest afspoelen. Daarna moest ik ze te drogen leggen waarna ze weer gebruikt konden worden voor de nieuwe pakketten.
Daarna moest ik de status van de moeder invullen. De leerling vroeg aan mij hoeveel bloedverlies de moeder had gehad. Ik wist dat ze dit altijd gokten en meestal zeiden ze 100cc. Dus deze moeder had 100cc bloed verloren. De rest van de informatie was gelukkig duidelijker. Nadat ik het verslag geschreven had was mijn dienst voorbij en gelukkig ging het goed met de moeder en haar prachtige dochter!!
Nu heb ik weekend!! En volgende week zal ik nog steeds op de verloskamers werken met geweldig veel plezier!!