Magic Mira
Blijf op de hoogte en volg Anne-Marie
14 November 2012 | Kenia, Meru
Ik ben ondertussen al 1,5 week aan het werk op de kinderafdeling. Dat is een hele nieuwe ervaring want de meeste kinderen zijn doodsbang voor me. Zodra ik in de buurt kom beginnen ze te huilen en te schreeuwen. Als ik dan vervolgens een pols of ademhaling moet meten dan is dat natuurlijk niet de juiste waarde. Iedereen heeft een te snelle pols en een te snelle ademhaling.. Als ik aan de verpleegkundigen uitleg dat het dus weinig zin heeft dat ik de controles doe dan vinden ze dat geen probleem. Ik mag ze alsnog doen ondanks dat ik de uitslag beïnvloed met mijn huidskleur. Een van de verpleegkundige zei dat het misschien kwam doordat ze van mijn rare neus zouden schrikken. Ik denk toch echt dat het mijn huidskleur is...
De kinderen die op de afdeling liggen hebben bijna allemaal malaria. Ze krijgen dan 3 of 4 dagen medicatie en zijn weer als nieuw. Gelukkig gaat dat goed. Er liggen ook kindjes met een forse longontsteking of een ontsteking van hun maag-darmstelsel. Die zijn er vaak belabberd aan toe en krijgen dan alle soorten antibiotica waarna ze meestal opknappen. Het is niet vreemd dat er steeds meer resistente bacteriën zijn aangezien ze hier meer antibiotica gebruiken dan tandpasta of deodorant :)
Vorige week zondag kwam ik er in de kerk achter dat ik bezeten ben door de duivel... Tenminste als ik de priester moet geloven die een zeer vreemde preek hield. Ik was in staat om weg te lopen maar ik heb het niet gedaan uit beleefdheid waar ik achteraf spijt van had. De priester vertelde alle leerlingen van de verpleegkunde opleiding, al het ziekenhuispersoneel, enkele nonnen en nog meer geïnteresseerden hoe het er in Europa en Amerika aan toe gaat. Volgens hem hebben kinderen in Europa en Amerika geen band met hun ouders aangezien wij allemaal een burger van ons land zijn. We krijgen een SOFI-nummer en moeten het dan maar uitzoeken.. We hebben onze rechten en plichten en die moeten we allemaal nakomen maar daarbij ontvangen wij geen steun of liefde van onze ouders.
Ook zei hij dat feminisme alleen maar bestond om de macht van de man te ontkennen dus daar konden we net zo goed mee ophouden. Enrique, Carolina, Kathleen en ik kookten van woede toen we de kerk uit liepen. We hebben zo snel mogelijk een taxi genomen naar Meru en om half 11 zaten we THANK GOD aan een ijskoude Tusker...
Het is erg fijn om alles met hen te kunnen delen!
Vandaag ben ik met Sister Gemma naar Mutuati gegaan. Mutuati ligt in Noord-Meru en het is een uur rijden vanaf Meru-Town. Ik ben om 8 uur met Sister Andralina in een matatu vertrokken. De chauffeur, waar ik naast zat, was al zeer fanatiek mira aan het kauwen. Om half 9 waren we in Meru en ik had rond 9 uur met Sister Gemma afgesproken. Tot die tijd mocht ik wachten in het kantoor van de zusters. Er was een hele aardige zuster die naar verschrikkelijke Jesus-muziek aan het luisteren was. Gelukkig zette ze na een tijdje de DVD van het koor van het ziekenhuis op. Dat is een hilarische DVD met de liedjes en de dansjes die ze hier in de kerk zingen en dansen. De zuster gaf me enkele boeken, mocht ik me vervelen. Het waren zeer interessante boeken, namelijk 'Is your sorrow like the sorrow of Mary', 'Recipes for perseverance' en 'Living moments of suffering'. Men doet hier erg hun best om mij te brainwashen maar dat gaat ze niet lukken :)
Om 11 uur kwam Sister Gemma en zijn we op pad gegaan. De Noord-Meru regio staat bekend om zijn mira productie. Het grootste gedeelte van de mira die over de hele wereld gebruikt wordt komt hier vandaan. Het merendeel van de mensen die ik vandaag tegenkwam was mira aan het kauwen, verbouwen of verhandelen...
In Nederland is het illegaal om mira te gebruiken, wij noemen het qat. Spuiten en slikken op reis heeft een erg leuke aflevering gemaakt over het gebruik van mira in de omgeving van Meru. Het is de aflevering van zondag 5 augustus 2012 over Venezuela en Kenia te bekijken op uitzendinggemist.nl tussen 22:00 en 6:00 ivm de vereiste leeftijd :)
Ik ben met Sister Gemma de projecten van de Mesics foundation gaan bekijken. Dat is een Nederlandse organisatie die in meerdere landen in Afrika projecten uitvoert (www.mesics.org). Via deze organisatie ben ik hier terecht gekomen. Het was erg mooi om te zien wat ze hier bereikt hebben. Het ziekenhuis is bijna klaar en kan komende maand in gebruik worden genomen. Er is een basisschool en een middelbare school voor zo'n 350 leerlingen. Ook heb ik een molen bezocht die door de vrouwengroepen gebruikt wordt om de maïs en het graan te malen. Iedereen kan naar de molen toe komen om hun oogst te laten malen waarna ze heerlijke smaakloze ugali maken van het meel.
Hierna heeft ze me meegenomen naar de plek waar de wijn uit Meru gebotteld wordt. Ze hebben hier een heerlijke rode Barbera en een witte Sauvignon. Ik heb meteen een paar flessen gekocht zodat we mijn laatste weken hier goed kunnen vieren en vaak kunnen proosten!
Ik geniet enorm van het ritten in de auto of matatu. Vanwege het regenseizoen is Kenia prachtig groen. Alle huizen zijn in de meest felle kleuren geverfd en de doeken die de vrouwen dragen zijn prachtig. Ik denk dat ik in het grijze Nederland erg zal moeten wennen.
Mijn tijd hier zit er bijna op. Over 1,5 week sta ik op het vliegveld in Nairobi mijn vriendinnen op te wachten. We zullen de dag daarna vertrekken naar het gebied van de Masai krijgers. Daar zullen we een safari maken en ik kan niet wachten... Ik heb ondertussen heel erg de behoefte aan vakantie en nog erger de behoefte om Nederlands te spreken!
Ik spreek de hele dag Engels, ik denk vaak in het Engels en ik lees Engelse boeken... Af en toe is het erg fijn om geen Kiswahili of Kimeru te spreken aangezien ik dan niet hoef te luisteren. Totdat ze het weer over de 'mzungu' hebben... :)
De kinderen die op de afdeling liggen hebben bijna allemaal malaria. Ze krijgen dan 3 of 4 dagen medicatie en zijn weer als nieuw. Gelukkig gaat dat goed. Er liggen ook kindjes met een forse longontsteking of een ontsteking van hun maag-darmstelsel. Die zijn er vaak belabberd aan toe en krijgen dan alle soorten antibiotica waarna ze meestal opknappen. Het is niet vreemd dat er steeds meer resistente bacteriën zijn aangezien ze hier meer antibiotica gebruiken dan tandpasta of deodorant :)
Vorige week zondag kwam ik er in de kerk achter dat ik bezeten ben door de duivel... Tenminste als ik de priester moet geloven die een zeer vreemde preek hield. Ik was in staat om weg te lopen maar ik heb het niet gedaan uit beleefdheid waar ik achteraf spijt van had. De priester vertelde alle leerlingen van de verpleegkunde opleiding, al het ziekenhuispersoneel, enkele nonnen en nog meer geïnteresseerden hoe het er in Europa en Amerika aan toe gaat. Volgens hem hebben kinderen in Europa en Amerika geen band met hun ouders aangezien wij allemaal een burger van ons land zijn. We krijgen een SOFI-nummer en moeten het dan maar uitzoeken.. We hebben onze rechten en plichten en die moeten we allemaal nakomen maar daarbij ontvangen wij geen steun of liefde van onze ouders.
Ook zei hij dat feminisme alleen maar bestond om de macht van de man te ontkennen dus daar konden we net zo goed mee ophouden. Enrique, Carolina, Kathleen en ik kookten van woede toen we de kerk uit liepen. We hebben zo snel mogelijk een taxi genomen naar Meru en om half 11 zaten we THANK GOD aan een ijskoude Tusker...
Het is erg fijn om alles met hen te kunnen delen!
Vandaag ben ik met Sister Gemma naar Mutuati gegaan. Mutuati ligt in Noord-Meru en het is een uur rijden vanaf Meru-Town. Ik ben om 8 uur met Sister Andralina in een matatu vertrokken. De chauffeur, waar ik naast zat, was al zeer fanatiek mira aan het kauwen. Om half 9 waren we in Meru en ik had rond 9 uur met Sister Gemma afgesproken. Tot die tijd mocht ik wachten in het kantoor van de zusters. Er was een hele aardige zuster die naar verschrikkelijke Jesus-muziek aan het luisteren was. Gelukkig zette ze na een tijdje de DVD van het koor van het ziekenhuis op. Dat is een hilarische DVD met de liedjes en de dansjes die ze hier in de kerk zingen en dansen. De zuster gaf me enkele boeken, mocht ik me vervelen. Het waren zeer interessante boeken, namelijk 'Is your sorrow like the sorrow of Mary', 'Recipes for perseverance' en 'Living moments of suffering'. Men doet hier erg hun best om mij te brainwashen maar dat gaat ze niet lukken :)
Om 11 uur kwam Sister Gemma en zijn we op pad gegaan. De Noord-Meru regio staat bekend om zijn mira productie. Het grootste gedeelte van de mira die over de hele wereld gebruikt wordt komt hier vandaan. Het merendeel van de mensen die ik vandaag tegenkwam was mira aan het kauwen, verbouwen of verhandelen...
In Nederland is het illegaal om mira te gebruiken, wij noemen het qat. Spuiten en slikken op reis heeft een erg leuke aflevering gemaakt over het gebruik van mira in de omgeving van Meru. Het is de aflevering van zondag 5 augustus 2012 over Venezuela en Kenia te bekijken op uitzendinggemist.nl tussen 22:00 en 6:00 ivm de vereiste leeftijd :)
Ik ben met Sister Gemma de projecten van de Mesics foundation gaan bekijken. Dat is een Nederlandse organisatie die in meerdere landen in Afrika projecten uitvoert (www.mesics.org). Via deze organisatie ben ik hier terecht gekomen. Het was erg mooi om te zien wat ze hier bereikt hebben. Het ziekenhuis is bijna klaar en kan komende maand in gebruik worden genomen. Er is een basisschool en een middelbare school voor zo'n 350 leerlingen. Ook heb ik een molen bezocht die door de vrouwengroepen gebruikt wordt om de maïs en het graan te malen. Iedereen kan naar de molen toe komen om hun oogst te laten malen waarna ze heerlijke smaakloze ugali maken van het meel.
Hierna heeft ze me meegenomen naar de plek waar de wijn uit Meru gebotteld wordt. Ze hebben hier een heerlijke rode Barbera en een witte Sauvignon. Ik heb meteen een paar flessen gekocht zodat we mijn laatste weken hier goed kunnen vieren en vaak kunnen proosten!
Ik geniet enorm van het ritten in de auto of matatu. Vanwege het regenseizoen is Kenia prachtig groen. Alle huizen zijn in de meest felle kleuren geverfd en de doeken die de vrouwen dragen zijn prachtig. Ik denk dat ik in het grijze Nederland erg zal moeten wennen.
Mijn tijd hier zit er bijna op. Over 1,5 week sta ik op het vliegveld in Nairobi mijn vriendinnen op te wachten. We zullen de dag daarna vertrekken naar het gebied van de Masai krijgers. Daar zullen we een safari maken en ik kan niet wachten... Ik heb ondertussen heel erg de behoefte aan vakantie en nog erger de behoefte om Nederlands te spreken!
Ik spreek de hele dag Engels, ik denk vaak in het Engels en ik lees Engelse boeken... Af en toe is het erg fijn om geen Kiswahili of Kimeru te spreken aangezien ik dan niet hoef te luisteren. Totdat ze het weer over de 'mzungu' hebben... :)
-
14 November 2012 - 23:12
Angelique:
Heb ook erg veel zin om binnenkort Nederlands met je te spreken :-) ! We gaan zeker proosten en heeerlijk genieten!! Xx -
15 November 2012 - 08:15
Simone Vaessen:
Hey Anne, wat een verhaal zeg! Ik zal het nonnenpakje alvast voor je kopen ;) voor carnaval!
Wat gaat de tijd toch snel voorbij! Ik wens je nog een hele fijne laatste paar weken toe en veel plezier met je vriendinnen over 1,5 week! groetjes en embrasos! Simone -
15 November 2012 - 21:11
Diana Rikers:
Nou Annemarie, wat is t verschrikkelijk saai daar, hahaha
Ben met veel plezier je reisverslagen aan het lezen, Mia zei al dat ik dat echt moest doen,
jeetje, wat jij allemaal meemaakt!!
Geniet er nog maar van, want voor je het weet zit je alweer in dit saaie kikkerlandje haha,
veel plezier nog met je vriendinnen, en ik zie je weer in december,
Liefs Diana en co! -
19 November 2012 - 18:38
Evelien Habets:
hey annemarie, wauw niet te geloven jou verhalen. ik vind het echt ontzettend knap dat jij daar rond loopt. en dat je je geduld kunt bewaren als ik dat allemaal terug lees. bevalt het je nog goed? ik heb ook al heel wat verhalen van je moeder gehoord. die tijd is toch zo voorbij gegaan niet? petje af. geniet nog van je verblijf en zeker van de vakantie die je te wachten staat. groetjes evelien -
20 November 2012 - 12:03
Mia.:
Lieve Anne
het is toch ongelofelijk wat je allemaal mee maakt.die leven echt in een andere wereld.Maar je hebt het bijna der op zitten.En een paar weken vakantie heb je wel verdiend,met je vriendinnen.Ik heb van een anonieme gever pennen kunnen organiseren.dus als het goed gaat brengen die meisjes die mee.Dan wens ik je nog voor die paar dagen veel werk plezier,en zeker een hele fijne vakantie,en hoop je weer gezond weer te zien in december.liefs mia en paul.xxx -
20 November 2012 - 16:44
Elise:
Hey lieve Anne,
Wat een spannende verhalen allemaal! Jij hebt genoeg ervaringen opgedaan voor een jaar geloof ik ;).
Veel liefs, Elise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
