Consolata Hospital Nkubu

Ik ben ondertussen al helemaal gewend op mijn plek van bestemming, Nkubu in de provincie Meru. Ik werk in het Constolata Hospital Nkubu. Dat wordt gerund door 2 priesters en 1 non. Het is een groot ziekenhuis met verschillende afdelingen.
De eerste week van mijn verblijf heb ik meegelopen op de chirurgische afdeling. Daar heb ik veel brand- en steekwonden gezien. De meeste gerelateerd aan familieruzies. Men vroeg of wij dat in Nederland ook hadden...
De verzorging van de patienten was even wennen aangezien de hygienestandaard hier wat lager ligt dan in Nederland. De verpleegkundigen en de studenten dragen 2 paar handschoenen over elkaar aangezien ze snel scheuren. Vervolgens dragen ze die 2 paar handschoenen wel de hele ochtend.
Ook worden 's ochtends de wonden bloot gelegd zodat de arts er naar kan kijken als hij visite loopt. Daarna gaat er een groene doek overheen en dat was het dan totdat de verpleegkundigen of studenten langs komen om de wond te verzorgen. Meestal zitten er tegen die tijd al 26 vliegen op de wond.
Men was van mening dat ze erg hard werkten en ze zeiden dat ik steeds even moest rusten aangezien ik dit waarschijnlijk niet gewend was... Ik heb maar niks gezegd haha.
Op vrijdag heb ik nadat ik al 4 uur gewerkt had nog 9 uur op OK gestaan aangezien het zo interessant was. Het was erg leuk om alles van zo dichtbij mee te maken. Ik hoefde me alleen maar even om te kleden en dan kon ik naar binnen. Dat zal ik vaker gaan doen denk ik.
Er was een OK van een 25 jarige jongen met een gebroken bovenbeen. Ze gingen terwijl hij open lag het materiaal in elkaar zetten dat ze op zijn botten gingen plaatsen en dat duurde 50 minuten. Ondertussen bloedde hij maar door en bleven de studenten maar braaf deppen en afzuigen. Uitendelijk had hij bijna geen bloeddruk meer en moesten ze zakjes bloed in hem knijpen om hem in leven te houden.
Ik ben gelukkig niet de enige buitenlandse hier aangezien er een Italiaan uit Turijn is die de nieuwbouw en de restauratie van het ziekenhuis leidt en er is een koppel dat oorspronkelijk uit Venezuela komt maar sinds een paar jaar in Amerika woonde. Hij is neuroloog en kinderarts en zij is lerares en sociaal werker. Zij zullen hier 3 jaar gaan wonen!!
Afgelopen zaterdag gingen ik met de Amerikanen naar een inauguratie van 12 kerels die pastoor gingen worden. De bisschop van Meru ging ze inaugureren en we waren gewaarschuwd dat het lang zou duren. Dat het vervolgens 6,5 uur zou duren was een totale verrassing! Na de mis zijn we naar Mikenduri gereden waar Father Bernard, een van de bazen van het ziekenhuis, woont. Hij heeft een Amerikaanse assistente die ook 3 jaar zal blijven. Daar hebben we verrukkelijke kip van de bbq gegeten, veel te veel zoete rode wijn gedronken en gedanst op Shakira (de favoriete zangeres van de priester). Het was een erg leuke avond en we hadden een cake om mijn verjaardag alvast te vieren.
Op zondag zijn we naar een kerk in een dorpje in het binnenland gegaan want wat doe je anders op zondag.. Daarna gelunched en toen de tocht terug naar Nkubu.
Het is prachtig om door het landschap te rijden. De eerste week was het heel droog en dus was de grond stoffig en heel mooi rood. Nu is het regenseizoen begonnen en wordt alles modderig maar het landschap groen. Er zijn heel veel thee- en bananenplantages hier.
Gelukkig heb ik tot dusver geen enorme spinnen ontdekt. Wel struikel ik hier over de kakkerlakken maar dat was ik gewend vanuit Brazilie dus dat vind ik niet zo erg.
Vandaag ben ik begonnen op de verloskamers en heb ik 2 bevallingen en 2 keizersnedes gezien. De eerste bevalling was van een 26 jarige vrouw die klaargemaakt werd voor een keizersnede en in een keer kwam er een voetje uit haar. De verpleegkundige hebben toen als een gek (misschien heel geroutineerd maar ik zag het voor het eerst) aan dat babytje getrokken om hem eruit te krijgen. De moeder kreunde af en toe en gaf verder geen kik. Hier krijgen ze alleen een lokale verdoving als ze gaan hechten. Tijdens het bevallen en het inknippen is er geen verdoving. Desondanks hoor je de moeders niet. Hooguit wat gekreun maar dat was het, erg indrukwekkend! Om 11 uur ging er een moeder voor een keizersnede dus ik heb me even omgekleed en ben meegegaan naar OK. De daarop volgende heb ik ook gezien. Het was fantastisch om te zien hoe dat gaat!
Uiteindelijk was ik om 14 uur gaan lunchen en toen kwamen de 2 priesters en de non mij een cake brengen die ze hadden laten kopen. Je kon er iemand mee dood meppen maar de intentie was goed. Na de lunch lag er alweer een moeder klaar om te bevallen. Ik werk tot half 5 hier en ze was toen nog niet bevallen maar ik had bezoek van Sister Gemma, de non die ervoor gezorgd heeft dat ik hier kon werken. Toen ik thuis kwam had zij ook een cake voor me gekocht en die was verrukkelijk! Ook had ze cadeaus voor me gekocht en een lieve kaart geschreven.
Daarna ben ik snel terug gegaan naar de verloskamers en om half 6 was er weer een baby geboren. Dit keer was het een normale ligging en mij werd uitgelegd dat het harstikke makkelijk is om een bevalling te doen dus morgen mocht ik aan de slag.. Ik ben erg benieuwd en laat jullie wat weten als het zo ver is!